De vreugde van ‘ik Ben’

Stel je voor dat je toegang hebt tot de vreugde van er ‘gewoon’ zijn. Zonder iets te hoeven zijn, betekenen of doen. Die vreugde is ‘Ik Ben’. In deze grond van Zijn bèn je al expressie.

Zijn is niet iets wat je kunt ‘doen’. Maar je kunt wel leren ontspannen en rusten in Zijn, de plaats waar geen streven is, alleen maar een dans. Tussen iets en niets, afwezigheid en aanwezigheid, tussen verschijnen en verdwijnen.

Tijdens de Presence training maak je kennis met

meer over Presence

 

De Lege Ruimte als bron van creatie

Stel je voor dat je vertrouwt dat er altijd vanzelf een impuls komt.

Dat je weet ‘dit is het juiste om te doen, te volgen, niet te doen, nu in dit moment’. Je vanzelf creatief wordt, gaat spelen, met wat er ook komt. Iedere ware impuls komt voort uit innerlijk weten. Zij is vreugdevol, natuurlijk, moeiteloos. Ze wordt aan je gegeven vanuit leegte en stilte en keert daar ook weer naar terug. Omdat lege ruimte creatieve leegte is.

Tijdens de improvisatie training maak je kennis met

meer over Playfulness

 

 

Mindful Play

inspiratie voor Lee-la,  Divine Play

Is een levende methode gebaseerd op 25 jaar ervaring
met bewustzijnswerk, creativiteit en improvisatie.  en is verworden tot

Zij rust op 2 pijlers: Zijn (Presence) en Playfulness (Spelen).

lees meer

 

 

Contact


 

 

 

Het is Thuiskomen in vele lagen bij Anita.

Ze is in staat om een veilige ruimte en bedding te bieden en geven tijdens haar Playful werk.

Langzaam en afstemmend op de groep bouwt ze het op
en voelt wat er wil op die dag, de rode draad in het geheel meenemend.
Ruimte makend als het nodig is voor het individu,

Ik heb met heel veel plezier en ook soms wat angst deelgenomen aan deze pracht.
Genoeg ruimte ontvangend om iets te onderzoeken indien ik dat wilde,
uitnodigend, soms teasing, met veel humor en echtheid.

Zeer aan te bevelen als je in spel, process en in het Nu wil groeien en bloeien.

 

 

~ Liliane Laya Bennewitz

“Voor mij was het werken met Anita alsof ik in het fijnst afgestemde veld terecht kwam,
waardoor het teerste van het teerste en het gevoeligste van het gevoeligste in mijzelf gevoeld kon worden.

Alsof iemand de fijnbesnaardheid van het kind in mij recht kon doen,
waardoor ze eindelijk naar voren kwam, als een hertje uit het bos.

En voor mijn gevoel voor het eerst echt in mijn leven kon ik voelen :
“Dáár ben ik !”
En “Dát ben ik”….

Dat was voor mij van grote waarde en van grote schoonheid.

Zoals ik Anita ervaar, is er ruimte genoeg, stilte genoeg en zelfverwezenlijking genoeg
in haar om alles zijn of haar plek te laten hebben …krijgen.

Er is geen afweer naar wat is en daarmee krijgt alles ruimte en mag alles er zijn.”

~ Hannie Mellema